شدم عین مادر بزرگا.یکی پیدا شده که منو یاد جوونیای خودم میندازه .قدیما حدودا 5 سال پیش اشتباهی کردم که هنوز دارم تاوانش رو پس میدم.حالا بعد این همه زجر یکی پیدا شده که این اشتباه رو نسبت به خودم انجام داده و این یعنی زجر مضاعف.این یعنی دنیا دار مکافاته! این یعنی......

من خیلی دیر فهمیدم اشتباه کردم.وقتی که هیچ راهی برای جبرانش نبود.اما امیدوارم ایشون اینقدر بزرگ شده باشه که زود بفهمه اشتباه کرده.نمیدونم تا کی قراره تاوان این اشتباه رو بدم.

الان مثل آدمی هستم که آسفلت شده چسبیده کف زمین.دلش میخواد یکی با کاردک جمعش کنه.دلش میخواد اون یکی خدا باشه که دستشو میگره و بلندش میکنه.

میگن خدا همین وقتا میاد نه؟میاد که بگه دیدی وقتی همه تنهات گذاشتن باز این من بودم که به یادت بودم.و من منتظرم.

منتظر گشایش بعد از سختی.

 

نوشته شده در شنبه 91/1/19ساعت 3:22 عصر توسط یاسمین نظرات () |